Ticket al betaald?

In de vorige Burgerkrant had ik het uitgebreid over mijn belevenissen met het openbaar vervoer in de gemeente: lege bussen en trams, problemen om een treinticket naar Berlijn te kopen in het Knokse en Heistse station. Dit raakte blijkbaar een gevoelige snaar. Mensen vragen mij of ik dan wel in Berlijn geraakt ben, of ik mijn botten bij heb en dergelijke meer.
Daarom deze keer opnieuw een uit het leven gegrepen verhaal, waarin velen zich zullen herkennen. Het openbaar vervoer even latend voor wat het is, had ik de auto genomen om een ‘commissie te doen’ in de Graaf d’Ursellaan. Daar mag je, mits betalen, een uur parkeren. Spijtig genoeg had ik niet voldoende kleingeld bij, maar geen nood, mijn schoonouders wonen daar ergens op de vierde verdieping en die hebben kleingeld bij hopen. Ik dus naar boven met de lift. Amper de voordeur open gestoken, roept mijn schoonvader al van aan het venster door het appartement: ‘Is dat daar uw auto niet die ze aan het opschrijven zijn?’ Ik vierklauwens naar beneden, ditmaal met de trap, op levensgevaar af dus, naar die parkeerwachter. Veel praten was er evenwel niet aan: de foto was al genomen en ik moest mij maar naar het kantoor wenden.
Dat heb ik per e-mail gedaan: alles netjes uitgelegd, dat ze mij tenminste de tijd moesten geven om een ticket te nemen en zo voort en zo verder. Tegen de verwachtingen in, het gedrag van de parkeerwachter was allesbehalve klantvriendelijk, kreeg ik redelijk vlug een antwoord. Van dat antwoord viel ik wel bijna van mijn stoel: men vroeg mij of ik dan nog een parkeerticket had genomen. Alsof ik, na eerst een halvedagticket aan mijn been te hebben gekregen, nog eens een ticket van een uur zou betalen! Gevolg: ‘We kunnen u geen annulatie toestaan. Het feit is dat u daar geparkeerd stond zonder geldig ticket en wij niet kunnen controleren hoe lang u daar al stond’.
Dit kon ik niet over mijn kant laten gaan en ik dus een mail terug: ‘U stelt mij teleur. Achteraf kunt u dat natuurlijk niet controleren. Uw parkeerwachter heeft het echter ook niet op het moment zelf gecontroleerd en daar gaat het om. Het is blijkbaar zijn woord tegen het mijne. Hij heeft geen bewijs dat ik daar langer dan 2 minuten stond, maar u draait het om: ik zou moeten bewijzen dat ik daar niet langer dan twee minuten stond.’
En wat gebeurt er enkele dagen nadien? Een mailtje van iemand uit de hogere sferen van het parkeerbedrijf met de melding dat de retributie geannuleerd is!
Prachtig natuurlijk: een organisatie waarmee je in discussie kunt gaan en die je nog gelijk geeft ook.
Niettemin had ik nog enige twijfels: van al mijn mails waren kopieën naar het gemeentebestuur gegaan. Dus nog even nagevraagd: die annulatie heeft toch niets te maken met het feit dat ik gemeenteraadslid was? Hoewel ikzelf nooit had laten blijken dat ik raadslid was, waren ze daar toch op de een of andere manier achter gekomen. Antwoord: ‘de annulatie heeft alles te maken met de grond van de zaak’.
Er is nog hoop in deze wereld, hoewel ik mij afvraag of al die achterloop wel nodig was. Parkeerwachters die op de loer liggen om toe te slaan, parkeerders niet de kans laten een ticket te nemen en niet voor rede vatbaar zijn, brengen waarschijnlijk wel geld in het laatje van het parkeerbedrijf. Niet iedereen heeft genoeg tijd, goesting, vertrouwen in zijn eigen overredingskracht en vertrouwen in de luisterbereidheid van het parkeerbedrijf om de strijd aan te gaan.

Frank Naert
Gemeenteraadslid
Gelijkaardige verhalen, reacties, commentaren zijn welkom op http://franknaert.blogspot.com/