Het verschil tussen het Schipdonkkanaal en het Casino

Er is een maatschappelijk probleem en je zoekt naar politieke oplossingen. Twee voorbeelden: de ontsluiting van de Zeebrugse haven en de renovatie van het Knokse Casino. Telkens zijn er verschillende voorstellen van oplossingen. 

Voor de haven is één van de voorstellen het verbreden van de het Schipdonkkanaal. Nader onderzoek wijst evenwel uit dat dit voorstel het probleem helemaal niet oplost, enkel in de marge enig verschil maakt en veel geld kost. Enige mogelijke conclusie is dan: afvoeren van dit voorstel. Nog discussie voeren in termen van ik ben ervoor of ik ben ertegen is zinloos. Men kan niet voor of tegen iets zijn dat objectief vastgesteld is, nl de onzin van die verbreding. 

Daarom is het een goede zaak dat de politiek zijn bocht aan het nemen is, de verbredingsplannen aan het opgeven is en naar andere oplossingen zoekt.

Een ander geval is het Casino. Het gebouw is aan het verloederen en het moet dringend gerenoveerd worden. Opnieuw zijn er verschillende voorstellen. Men kan zich beperken tot het renoveren van net Casino en het in zijn vroegere staat herstellen. Men kan er ook een groter project van maken, door er een toren op te zetten en het uit te breiden met een concertzaal en dergelijke meer. Het verschil met de verbreding van het Schipdonkkanaal is dat beide voorstellen (maar misschien zijn er nog meer te vinden) wel een oplossing voor het probleem van de verloedering van het casino bieden. De vraag is dus te weten welke de beste oplossing is en dat in allerlei opzichten: financieel, planologisch, ecologisch, impact op de omgeving, enz. Dat is een opdracht voor ons, plaatselijke politici. Eén aspect is te weten te komen hoe de burgers zelf daarover denken. Dat kunnen we te weten komen door een volksraadpleging. Die moet de politieke besluitvorming bijstaan. Daarna moet de politiek beslissen, met kennis van alle aspecten.