Yes we can!

Eventjes geen dorpspolitiek vandaag. Woensdagmorgen passeerde ik in de hogeschool waar ik les geef een auditorium waaruit een sterke stem weerklonk. Bij nader toezien bleek het een life uitzending op groot scherm van de overwinningsspeech van Barrack Obama. Hoewel het niet de bedoeling was ben ik blijven kijken en luisteren. Ik voelde onmiddellijk dat hier geschiedenis werd geschreven. Zo'n speech hoor je niet veel. De woorden bleven maar komen en je vroeg je af van waar. Hij had geen papier, geen autocue, keek voortdurend links en rechts in de zaal, geen enkele hapering. De manier waarop Obama de geschiedenis van de VS in vogelvlucht overliep aan de hand van de levensgeschiedenis van de zwarte vredesactiviste Ann Nixon Cooper was schitterend. De menigte werd begeesterd door Obama en steeds luider werden zijn woorden 'Yes we can' herhaald. 

Deze slogan zal historisch blijken te zijn en hoort nu al thuis in het rijtje van 'Ask not what your country can do for you, but what you can do for your counrty' van J.F. Kennedy en het 'I have a dream' van Martin Luther King.

De verwachtingen die Obama gecreëerd heeft zijn ontzettend hoog. Als zijn beleid even goed wordt als zijn speeches dan zit het goed.