De verdwenen centen van de gemeente

Vorige donderdag stond de bespreking van de gemeentelijke begroting 2008 op het programma van de gemeenteraad.
Als men wil weten hoe het zit met de financiële gezondheidstoestand van de gemeente dan kijkt men best naar twee zaken:

• De gewone dienst eigen dienstjaar. Deze benadering zuivert de verschuivingen van middelen over de jaren en het gebruiken van reserves weg zodat we een juist beeld krijgen van de normale jaarlijkse ontvangsten en uitgaven.
• De evolutie van de schuld.

Beide indicatoren staan in Knokke-Heist op rood.

Het saldo in de gewone dienst eigen dienstjaar is gedurende de vorige legislatuur doorlopend, met uitzondering van het laatste, 2006 (het verkiezingsjaar?) positief geweest. In 2007 wordt daarentegen een deficit opgetekend van 7,5 mln euro, voor 2008 verdubbelt dat tot 14,4 mln euro.

De schuld zal afkloppen op een 100 mln euro, 25 mln euro meer dan een vijftal jaar geleden.

We kunnen moeilijk anders dan vaststellen dat de financiële toestand van de gemeente verziekt is. De reserves zijn op. De tijd van de meevallers zoals de verkoop van schoolgebouwen en de grond aan het Mussenpad is voorbij. We krijgen misschien nog wel een cadeau van minister Van Mechelen (nog maar eens zou ik bijna zeggen), maar het zou niet van politieke verantwoordelijkheid getuigen om te blijven rekenen op geschenken.

Er moet dus ingegrepen worden. Er moet een omslag in het financieel beleid worden gemaakt. We zien evenwel dat het bestuur terugschrikt om dat te doen. Het bestuur beseft dat het water aan de lippen staat, maar doet weinig tot niets en zoals we weten: zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Wat in 2008 niet zal gebeuren, zal in 2009 en daarna moeten gebeuren, maar dan met meer bloed, zweet en tranen.

In onze opinie moeten zowel de belastingen als het personeel ontzien worden, in die zin dat de belastingvoeten niet mogen verhogen en dat de personeelskosten niet mogen verlagen.

Het is evenwel niet voldoende om de belastingen niet op te trekken in 2008 en voor de rest alles bij het oude te laten. Er zal serieus moeten gesnoeid worden in de uitgaven om te vermijden dat de belastingen in 2009 met 12 miljoen euro moeten worden verhoogd. Dit betekent, hou u vast, een verhoging van de belastingen met bijna 30 % in één jaar!

De personeelsuitgaven: moeten gestabiliseerd worden, wat volgens de cijfers uit de begroting niet het geval is: ze blijven toenemen.

De werkingskosten: het is niet voldoende om de werkingskosten in 2008 met een klein bedrag te verminderen als ze van 2006 op 2007 gestegen zijn met 38 %. Die kosten moeten teruggedrongen worden, maar de cijfers in de begroting wijzen niet in die richting.

De overdrachten: daar voorziet de begroting een enorme toename in 2009 met ongeveer 4 mln euro, vooral voor het OCMW, maar ook voor de politiezone.

De schulduitgaven: zijn het directe, vertraagde gevolg van de schuldtoename. Ze gaan van 9,2 mln euro in 2006 over 13,2 mln euro in 2008 naar 17,5 mln euro in 2012.

Gegeven deze cijfers vragen we ons dan ook af: waar zitten de inspanningen om de begroting op het goede spoor te zetten? We vinden ze niet in deze begroting, we vinden ze ook niet in de beleidsnota. We kunnen onszelf wel sussen met te zeggen: dit jaar valt het nogal mee. Maar dat zeggen we elk jaar en de toestand verslechtert zienderogen. De financiële afgrond komt steeds dichter bij. Bij dergelijk gebrek aan krachtdadig beleid is het nogal evident dat wij met onze fractie deze begroting hebben afgekeur.